Mauritius van Byzantium
 |
|||||||||||||||
| Mauritius 539-602 |
|||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Voorganger: Tiberius II Constantijn |
Keizer van Byzantium 582-602 |
Opvolger: Phocas |
|||||||||||||
| Tijdvak | Keizers van het Oost-Romeinse Rijk | ||||||||||||||
|
|||||||||||||||
|
|||||||||||||||
Flavius Mauricius Tiberius, bekend als Mauritius I (539 - november, 602), was keizer van het Byzantijnse Keizerrijk van 582 tot 602. Als Cappadocische generaal was hij benoemd als opvolger door Tiberius II Constantijn. Hij trouwde met Tiberius' dochter Constantina, en toen zijn schoonvader een week later stierf werd hij keizer.
Traditioneel wordt Mauritius genoemd als de auteur van het militaire traktaat Strategikon hetgeen in militaire kringen alom geprezen wordt als eerste en enige geraffineerde theorie van gecombineerde strijdkrachten tot de Tweede Wereldoorlog. Echter sommige geschiedschrijvers geloven nu dat de Strategikon het werk is van zijn broer of een andere generaal aan zijn hof.
Het bewind van Mauritius werd bemoeilijkt door schier onophoudelijke oorlogen aan alle grenzen, en ondanks zijn excellente regeercapaciteiten kon hij slechts tijdelijk de disintegratie van het grote rijk van Justinianus I voorkomen.
Kort na zijn troonsbestijging in 590 had hij een gelukkige hand in de tussenkomst in de Perzische successie-oorlog. Hij hielp de jonge Khusro II om zijn troon terug te winnen. Chosroes trouwde ook met een zekere Maria, waarschijnlijk Mauritius' dochter. Daartegenover stond dat Armenië en oostelijk Mesopotamië teruggegeven werd aan het Byzantijnse rijk.
In zijn tijd werden de Balkanprovincies dusdanig grondig verwoest door Slavische volkeren dat ze nooit meer herstelden. De Slaven drongen helemaal door tot de Peloponnesus, en meerdere succesvolle maar uitputtende campagnes tegen hen waren nodig. In het westen organiseerde hij het bedreigde Byzantijnse grondgebied in Italië en Afrika in exarchaten, geregeerd door een militaire gouverneur of exarch.
In 597 schreef een zieke Mauritius zijn testament waarin hij zijn ideeën beschreef over het besturen van het Keizerrijk. Zijn oudste zoon, Theodosius, zou vorst worden in het Oosten vanuit Constantinopel, en zijn tweede, Tiberius, in het Westen met als hoofdstad Rome. Sommige geschiedschrijvers geloven dat zijn twee jongste zonen geacht werden om Illyricum en Noord-Afrika te krijgen.
In 602 vaardigde Mauritius, altijd worstelend met een gebrek aan geld, een decreet uit dat het leger voortaan aan gene zijde van de Donau moest blijven tijdens de winter. De uitgeputte troepen kwamen in opstand tegen de Keizer, benoemden een zekere Phocas als hun leider en eisten dat Mauritius zou aftreden en ofwel zijn zoon ofwel generaal Germanus, Theodosius' schoonvader, zou benoemen als opvolger.
Beide mannen werden beschuldigd van verraad, maar oproer brak uit in Constantinopel en de Keizer en zijn familie verlieten de stad richting Nicomedia. Theodosius ging oostelijk naar Perzië, het is onduidelijk of hij gestuurd was door zijn vader of dat hij daar zelf naartoe vluchtte. Phocas reed Constantinopel binnen en werd gekroond als Keizer terwijl zijn troepen Mauritius en zijn familie gevangen namen. Er wordt gezegd dat de onttroonde keizer gedwongen werd om toe te kijken terwijl zijn drie zonen werden afgeslacht totdat hij zelf werd onthoofd. Keizerin Constantina en haar drie dochters werden gespaard en naar een klooster gestuurd. In de Orthodoxe kerk wordt Mauritius geëerd als een heilige.
[bewerk] Externe link
 |
Meer afbeeldingen die bij dit onderwerp horen kunt u vinden op de pagina Maurice op Wikimedia Commons. |
