Magdalénien

Hoofd van een paard, Magdalénien

Het Magdalénienvolk woonde niet alleen in grotten maar ook in tenten zoals deze uit Pincevent (Frankrijk)

Van bot gemaakt wapen uit het Magdalénien

Het Magdalénien (Engels: Magdalenian) is een van de latere culturen van het laat-palaeolithicum in West-Europa. Het is genoemd naar de typevindplaats La Madeleine in de Dordogne. Deze periode, die eerst door Lartet en Christy de "tijd van de rendieren" ("L'Age du Renne") werd genoemd, is voor veel mensen synoniem met rendierjagers, hoewel op de vindplaatsen ook veel ebwijzen zijn gevonden voor de jacht op rode herten, paarden en andere grote zoogdieren die aan het einde van de ijstijd in Europa voorkwamen. De cultuur was geografisch gezien wijd verbreid en er zijn jongere vindplaatsen gevonden tot in Portugal en Polen.

De cultuur bestreek de periode van ca. 18.000 tot 10.000 jaar geleden en eindigde met het einde van de ijstijd en wordt gekenmerkt door klingindustrieën. Het Magdalénien wordt typologisch verdeeld in zes fasen die naar iedereen aanneemt chronologische betekenis hebben (dat heeft geleid tot de indeling in vroeg-Magdalélien met de fasen 1, 2, 3 en laat-Magdalélien met de fasen 4, 5, 6). De eerste fasen worden herkend aan de wisselende verhoudingen van de klingen en specifieke variaties in de vorm van schrapers, de middelste fasen worden gekenmerkt door het verschijnen van microlieten (vooral de duidelijk herkenbare fijn getande microlieten) en de laatste fasen door de aanwezigheid van harpoenen, die gemaakt werden van bot, geweien en van ivoor.

[bewerk] Kunst

De kunst van het Magdalénien is rijk en divers. Er zijn duizenden schilderingen en tekeningen gevonden, en daartoe behoren de meesterwerken van het paleolithicum - zoals de grotten van Lascaux en Altamira. Daarnaast zijn uit deze periode talrijke beeldjes bekend, men versierde gebruiksvoorwerpen en wapens, ook werden schelpen en tanden van roofdieren voor persoonlijke versiering gebruikt.