Konstantin von Neurath
Konstantin Hermann Karl Freiherr von Neurath (Württemberg, 2 februari 1873 – Enzweihingen, 14 augustus 1956) was een Duits diplomaat en politicus.
Inhoud |
[bewerk] Vroege carrière
Von Neurath stamde uit de lagere Zwabische adel. Zijn vader was kamerheer van de koning van Württemberg. Von Neurath studeerde rechten in Tübingen en aan de Universiteit van Berlijn. Na zijn afstuderen was hij enige tijd advocaat, maar in 1901 trad hij in de diplomatieke dienst. Hij werkte aanvankelijke op het Duitse ministerie van Buitenlandse Zaken, maar sinds 1903 was hij legatieraad in Londen. In 1914 werd hij overgeplaatst naar Constantinopel (Istanbul). Na het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog in augustus 1914 nam hij dienst in het Duitse leger. Reeds aan het einde van 1914 werd hij wegens zijn grote moed onderscheiden met de het IJzeren Kruis. Na een verwonding in 1916 werkte hij weer op de Duitse ambassade in Constantinopel.
Konstantin von Neurath was van 1917 tot 1918 minister-president van Württemberg. Vanaf 1919 was hij hij werkzaam bij de Duitse ambassade in Kopenhagen. Van 1921 tot 1930 was hij ambassadeur in Rome en van 1930 tot 1931 ambassadeur in Londen.
[bewerk] Minister van Buitenlandse Zaken
In 1932 werd Von Neurath minister van Buitenlandse Zaken in het kabinet- Von Papen (zie: Franz von Papen. Hij behield die post onder Kurt von Schleicher en daarna onder Adolf Hitler. Von Neurath werd na Hitlers machtsovername tevens lid van de NSDAP (Nationaal-Socialistische Duitse Arbeiderspartij) en in 1937 werd hij SS Gruppenführer.
Hij sloot met Groot-Brittannië het Duits-Engelse Marineverdrag (1933) en hij onderhandelde over de bezetting van het Rijnland (1935).
[bewerk] Rijksprotector van Bohemen en Moravië
In 1938 werd hij als minister opgevolgd door Joachim von Ribbentrop. Von Neurath werd vervolgens rijksminister zonder portefeuille. Na de bezetting van Tsjecho-Slowakije werd hij Reichsprotektor van Bohemen en Moravië (Böhmen und Mähren). In 1941 diende hij zijn ontslag in, vanwege het harde optreden van de nazi's in Bohemen en Moravië. Hitler aanvaarde het ontslag niet, maar de plv. rijksprotector Reinhard Heydrich verkreeg praktisch alle bevoegdheden. Von Neurath werd op 21 juni 1943 bevorderd tot SS-Obergruppenführer (SS-generaal). Op 23 augustus 1943 werd zijn ontslag uiteindelijk aanvaard.
Tijdens het Proces van Neurenberg werd Von Neurath op 1 oktober 1946 veroordeeld tot 15 jaar gevangenisstraf. In 1954 werd hij wegens zijn slechte gezondheid vrijgelaten.
| Voorganger: Heinrich Brüning |
Rijksminister van Buitenlandse Zaken 1932-1938 |
Opvolger: Joachim von Ribbentrop |
| {{{afb_links}}} | Gedaagden in het proces van Neurenberg | {{{afb_rechts}}} | {{{afb_groot}}} |
|---|---|---|---|
|
Martin Bormann - Karl Dönitz - Hans Frank - Wilhelm Frick - Hans Fritzsche - Walther Funk - Hermann Göring - Rudolf Hess - Alfred Jodl - Ernst Kaltenbrunner - Wilhelm Keitel - Gustav Krupp von Bohlen und Halbach - Robert Ley - Konstantin von Neurath - Franz von Papen - Erich Raeder - Joachim von Ribbentrop - Alfred Rosenberg - Fritz Sauckel - Hjalmar Schacht - Baldur von Schirach - Arthur Seyss-Inquart - Albert Speer - Julius Streicher |
| Bron(nen): |
|
Engelse Wikipedia |
