Jules Dumont d'Urville
Jules Sébastien César Dumont d'Urville (23 mei 1790 – 8 mei 1842) was een Franse ontdekkingsreiziger, geboren in Condé-sur-Noireau, Normandië, in Frankrijk. Hij was een Franse admiraal, en verkenner van de zuidelijke en westelijke Stille Oceaan, Australië en Antarctica.
Zijn eerste (en belangrijkste) vondst gebeurde in 1820, wanneer hij tijdens een expeditie op de Griekse Eilanden een antiek meesterwerk van rond 130 v. Chr. ontdekte: de Venus van Milo. In 1822 werd hij naar de Stille Oceaan gestuurd, en bracht een mooie verzameling dieren en planten terug. In 1826 werd hij weer naar de Stille Oceaan gestuurd, waar hij de kusten van Nieuw-Guinea, Nieuw-Zeeland en andere eilanden in kaart bracht.
In 1837 zeilde hij langs de Zuidelijke Poolgebieden, dat hij de Améliekust noemde, naar zijn vrouw. De Améliekust maakt nu deel uit van Terre Amélie, een deel van de Franse Zuidelijke Gebieden.
Later werden de D'Urvillezee, de Kaap d'Urville en D'Urville-eiland (Nieuw-Zeeland) naar hem genoemd.
Jules d'Urville kwam samen met zijn vrouw en zoon om het leven in een treinongeluk bij Meudon, Frankrijk. Hij is begraven in het Cimetière du Montparnasse in Parijs.
