Jotie T'Hooft
Johan Geeraard Adriaan T'Hooft (9 mei 1956 – 6 oktober 1977) was een Belgisch neo-romantisch dichter en schrijver.
Inhoud |
[bewerk] Leven
Johan T'Hooft wordt geboren op 9 mei 1956 te Oudenaarde. Hij is enig kind.
Als kind is Jotie T'Hooft een voorbeeldige jongen met uitstekende schoolrapporten, maar op de middelbare school kent hij ernstige aanpassingsproblemen: door zijn zwakke resultaten, opstandige karakter en zijn onhandelbaar gedrag, wordt hij van verschillende scholen gestuurd. Hij zoekt zijn toevlucht in de literatuur (Franz Kafka, Hermann Hesse, poëzie,...), muziek (David Bowie, Nico, Frank Zappa, Lou Reed,...) en drugs: op zijn veertiende is hij al verslaafd.
Als T'Hooft 17 jaar is, verlaat hij het ouderlijk huis en gaat in Gent op kamers wonen, om les te volgen aan de kunstacademie. Van de geplande studies komt niks terecht: in Gent komt hij in het drugsmilieu terecht, waar hij zijn geldnood tracht op te lossen door drugs te verkopen en allerlei baantjes aan te nemen. Eind 1973 neemt hij slaappillen in en probeert zelfmoord te plegen door zich te kerven met scheermesjes. Deze zelfmoordpoging mislukt en zijn ouders halen hem terug naar Bevere. Daar kent hij een periode van relatieve rust.
In 1974 wordt T'Hooft voor drugbezit opgepakt door de politie bij een razzia, ter beschikking van de jeugdrechter gesteld en doorverwezen naar de opvoedingsinstellingen in Beernem en Ruiselede. Na deze periode ontmoet hij Ingrid Weverbergh, dochter van Julien Weverbergh, directeur van uitgeverij Manteau. Jotie en Ingrid huwen op 29 augustus 1974. Zijn schoonvader bezorgt hem niet alleen werk als lector bij uitgeverij Manteau, maar zorgt er ook voor dat zijn eerste bundel Schreeuwlandschap in 1975 gepubliceerd raakt.
Toch vindt Jotie T'Hooft geen rust: in juli 1976 tracht hij voor de tweede maal zelfmoord te plegen: hij drinkt een fles whisky leeg en spuit zich valium in de aderen. Ook deze poging mislukt.
Zijn tweede dichtbundel Junkieverdriet verschijnt in 1976. Deze bundel krijgt de prestigieuze Reina Prinsen Geerligsprijs. Deze bundel betekent zijn doorbraak binnen de literaire wereld. T'Hooft wordt redacteur van verschillende bladen, geeft overal ten lande lezingen en voordrachten en publiceert in verschillende literaire bladen.
Het druggebruik overheerst meer en meer zijn leven en maakt een ander mens van de zachtaardige Jotie T'Hooft: Ingrid Weverbergh verlaat haar man. De doodsdrift van T'Hooft wint het uiteindelijk: in de nacht van 5 op 6 oktober 1977 dient hij zichzelf in een kleine kamer in Brugge een overdosis cocaïne toe en stapt zo uit het leven. Op de muur staan enkele laatste afscheidswoorden (vermoedelijk voor zijn ex) ; 'vaarwel kleine meid! veel geluk!' In zijn huis in Sint-Agatha-Berchem, dat binnenin helemaal zwart geschilderd is, liggen twaalf afscheidsgedichten op de schoorsteenmantel, met de toestemming die postuum te publiceren. Jotie T'Hooft wordt begraven op het kerkhof te Oudenaarde.
Na zijn dood wordt nog een aantal ongepubliceerde werken van Jotie T'Hooft uitgegeven, zowel gedichten als proza.
[bewerk] De thema's in zijn poëzie
Jotie T'Hooft is in de eerste plaats een neo-romantisch dichter en de thema's in zijn werk zijn dan ook de thema's uit de neo-romantiek: het onvervulbare verlangen, de spanning tussen ideaal en werkelijkheid, de droom, het ontvluchten van de werkelijkheid, het verlangen naar zuiverheid... De belangrijkste thema's bij Jotie T'Hooft, zijn die zaken die een rechtstreekse vlucht vormen voor het bestaan: druggebruik, dood en zelfmoord, erotiek en seks.
Reeds in zijn jeugdjaren is T'Hooft gefascineerd door de dood. Deze fascinatie, in combinatie met de eigen doodsdrang, vormen de rode draad doorheen het hele leven en werk van Jotie T'Hooft en komen in talloze van zijn gedichten naar voor, niet in het minst in de gedichten die hij net voor zijn dood schreef, met de regel "Ik ben wereld, in mij is onstuitbaar de doodsbloem ontloken" als perfecte samenvatting van deze thematiek. Nauw aansluitend bij deze doodsdrang, is het thema van vervreemding en desoriëntatie. Jotie T'Hooft is een vreemde op deze wereld, voelt zich hier niet thuis en zoekt op allerlei manieren naar een vlucht uit deze wereld om thuis te komen in zijn eigen innerlijke wereld. Ook de verwijzingen naar het verloren paradijs en de onschuld van de kindertijd moeten in dit licht gezien worden.
[bewerk] Werken
[bewerk] Poëzie
- Schreeuwlandschap (1975)
- Junkieverdriet (1976)
- De laatste gedichten (1977)
- Poezebeest (1978)
- Verzamelde gedichten (1981)
- In bossen op eenzame plekken (1995)
- Als mooie rozen verdwijnen (1996)
[bewerk] Proza
- Heer van de poorten (1978 - verhalen)
- Verzameld proza (1982)
