Indochinese doosschildpad
| Indochinese doosschildpad | |||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 |
|||||||||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||||||||
|
|||||||||||||||
| Soort | |||||||||||||||
| Cuora galbinifrons Bourret, 1939 |
De Indochinese doosschildpad (Cuora galbinifrons) is een schildpaddensoort uit de familie Geoemydidae (vroeger Bataguridae).
[bewerk] Algemeen
Doosschildpadden danken de naam aan het scharnierende buikschild, ook wel plastron genoemd. Hierdoor kan de schildpad het schild volledig afsluiten ter verdediging, dus niet alleen de ledematen terugtrekken. Deze soort wordt maximaal 35 centimeter lang waarvan 25 centimeter carapaxlengte, en is in tegenstelling tot veel geslachtsgenoten niet heel erg aan water gebonden. De schildpad komt voor in noordelijk Vietnam, uiterst zuidelijk China en het eiland Hainan. Het habitat bestaat uit vochtige bergwouden rond 1000 meter hoogte maar ook wel hoger. Het dier blijft wel in de buurt van stroompjes en beken, maar eet op het land, onder andere kleine dieren zoals insecten, wormen en andere kleine ongewervelden, maar ook wel plantendelen zoals bladeren, bessen en fruit.
[bewerk] Beschrijving
Het schild is vrij bol en het middelste deel van het schild is meestal bruin met een lichte streep door het midden, terwijl de zijkanten lichtbruin tot geel zijn. De huid van de poten en kop is meestal oranjebruin tot geel. Er zijn enkele ondersoorten die variatie kennen in kleur en patroon. Het geslachtsonderscheid is alleen te maken door naar de staart te kijken; bij de mannetjes is deze iets dikker. Er is niet heel veel bekend over de levenswijze van deze schildpad omdat hij vrijwel nooit in gevangenschap wordt gehouden. Het is namelijk een erg schuwe en stressgevoelige soort die niet tegen verstoring kan; dan eet hij niet meer en verzwakt snel.
