I-node
Een i-node is een manier om bestanden op te slaan op een harddisk. De naam komt van index-node. Aangezien grote bestanden in kleine blokjes (zogenaamde sektoren) moeten worden verdeeld, is er een administratie nodig welke sektoren door een bestand in gebruikt zijn. De meest eenvoudige vorm is de File Allocation Table-structuur, die binnen Windows wordt toegepast. Maar voor Unix (later ook toegepast binnen Linux) werd een complexer systeem gehanteerd.
- De eerste 10 blokken staan in een lijst.
- Als een bestand langer is dan 10 blokken staat er een "Eerste niveau i-node". Dit is een verwijzing naar een sector met 170 verwijzingen.
- Als een bestand langer is dan 10 + 170 blokken staat er een "Tweede niveau i-node". Dit is een twee-dimensionale structuur die verwijst naar eerste niveau i-nodes.
- Als een bestand langer is dan 10 + 170 + (170 * 170) blokken staat er een "Derde niveau i-node". En dit is een drie-dimensionale structuur die verwijst naar tweede niveau i-nodes.
Dit is een zeer complex systeem, maar het had het voordeel dat bestanden bijzonder groot konden worden, en het is voor grote systemen vele malen efficiënter dan de File Allocation Table. Een bestand kon maar liefst een omvang van 2,5 Gb hebben. Tegenwoordig wordt 32-bits systemen gehanteerd en is de maximale grootte exponentieel.
