Euclidische meetkunde
Euclidische meetkunde is de meetkunde gebaseerd op de axioma's, die bekend zijn uit de Elementen van Euclides. Tot deze euclidische meetkunde behoren de vlakke en de ruimtemeetkunde, die in het elementaire wiskunde-onderwijs geleerd worden. De verschillende leerboeken van de planimetrie en de leerboeken van de stereometrie, die op de scholen gebruikt worden, behandelen deze vorm van meetkunde. Zij ligt ten grondslag aan de elementaire mechanica en natuurkunde en werd vroeger voor de enig mogelijke meetkunde gehouden.
De naam euclidische meetkunde is pas in de 19e eeuw ontstaan ter onderscheiding van andere, niet-euclidische meetkunde, die met de euclidische meetkunde alle axioma's op één na gemeen hebben; dit ene axioma is het axioma van de evenwijdige lijnen, volgens hetwelk door een punt P buiten een lijn L slechts één lijn gaat evenwijdig met L, dan komt met tot de zogenoemde elliptische meetkunde van Riemann. De gewone euclidische meetkunde is te beschouwen als overgangsgeval tussen de elliptische en de hyperbolische meetkunde en heet om die reden ook wel parabolische meetkunde.
