De Braak
De Braak is een landgoed van 29 hectare van Natuurmonumenten aan de noordzijde van Paterswolde, bestaande uit parkbos, weilanden en gemengd bos. Begin 19e eeuw is het parkbos in landschapsstijl ontworpen door de tuinarchitect Lucas Pieters Roodbaard, met kronkelende laantjes en sierlijke vijvers. In De Braak bevindt zich een doolhof en berceau.
In de omgeving staat het landgoed bekend om zijn roekenkolonie van wel 400 paar, en de blauwe reigerkolonie van 30 paar. De eeuwenoude bomen dienen als onderdak voor veel vleermuizen.
In het voorjaar trekken vele duizenden padden vanuit het nabijgelegen Eelderdiep en het Kluivingsbos naar de vijvers van De Braak om er hun kikkerdril af te zetten. De gazons van het landgoed worden als hooiland beheerd; door het maaisel af te voeren, blijft de grond arm en groeien er bijzondere planten zoals vrouwenmantel, hemelsleutel en gevlekte orchis. In het voorjaar bloeien er veel stinsenplanten zoals holwortel, sneeuwklokje, bosanemoon en sterhyacint.
Na de Tweede Wereldoorlog is er een hertenkamp gesticht op de Braak. In eerste instantie werden hierin edelherten gehouden die van de Veluwe afkomstig waren. Nadat deze dieren ongeschikt bleken voor een verblijf in een kleine ruimte, zijn ze vervangen door damherten. Deze hebben tot 2004 op de Braak geleefd. In dat jaar heeft Natuurmonumenten de hertenkamp opgeruimd, omdat men geen wilde dieren achter gaas wilde houden en het jaarlijks afvoeren van overtollige dieren een bezwaar werd. Ook bleek de ondergrond (keileem) ongeschikt, waardoor het grasland veranderde in een pitrusruigte. Tegenwoordig grazen er op de Braak zeldzame runderen, als blaarkop en lakenvelder.
