Carlo Maria Buonaparte
Carlo Maria Buonaparte (Frans: Charles-Marie Bonaparte) (Ajaccio, 29 maart 1746 - Montpellier, 24 februari 1785) was een Corsicaans advocaat en de vader van Napoleon Bonaparte.
Hij studeerde rechten aan de universiteit van Pisa en huwde op 22 juni 1764 Maria Laetitia Ramolino. In 1768 en 1769 streed hij onder Pasquale Paoli tegen Frankrijk voor de onafhankelijkheid van Corsica. Toen deze werd verslagen stelde Carlo zich in dienst van de Fransen en werd assessor van Ajaccio en in de adelstand opgenomen (1771). Twee jaar later kreeg hij de functie van koninklijk raad. Hij bewerkstelligde in 1778 voor zijn zoons Jozef en Napoleon een kosteloze plaats aan de militaire school van Brienne.
De immer optimistische en zeer opportunistisch Carlo trachtte als fervent gokker en verkwister voortdurend middels gerechtelijke procedures land en geld te verkrijgen. Hij intrigeerde om een hogere posities en liet zich in met allerlei riskante zakelijke ondernemingen. De laatste jaren van zijn leven leed hij aan maagkanker en reisde om een geneesmiddel te zoeken naar Parijs en Montpellier. Hij stierf aldaar op 24 februari 1785 en liet zijn familie zo goed als bankroet achter. Napoleon zou hem later beschrijven als een goed mens die zich graag belangrijker voordeed dan hij was en een zwak voor vrouwen had.
[bewerk] Kinderen
Carlo en Laetitia hadden acht kinderen die de volwassen leeftijd bereikten:
- Jozef (Giuseppe; 1768-1844), koning van Napels en Spanje
- Napoleon (Napoleone; 1769-1821), keizer der Fransen
- Elisa (Maria Anna; 1777-1820), groothertogin van Toscane
- Lucien (Luciano; 1775-1840)
- Lodewijk (Luigi; 1778-1846), koning van Holland
- Pauline (Maria Paoletta; 1780-1825)
- Carolina (Maria Annunziata; 1782-1839)
- Jérôme (Girolamo; 1784-1860), koning van Westfalen
