Bevoorradingsschip
Een bevoorradingsschip (militair) is een vaartuig dat oorlogsschepen voorziet van brandstof, munitie en tal van magazijn artikelen.
Het gebruik van bevoorradingsschepen door krijgsmarines is al oud, maar kreeg vooral een grote vlucht na de opkomst van stoomkracht in de 19e eeuw. Schepen konden toen niet langer vertrouwen op de aanwezigheid van wind, maar moesten regelmatig voorzien worden van grote hoeveelheden (aanvankelijk) steenkool en (later) stookolie.
De grote afstanden op de Grote Oceaan noopte met name de Amerikaanse marine in de Tweede Wereldoorlog eskaders bevoorradingsschepen te organiseren om de vele oorlogschepen van brandstof en munitie te voorzien. Dergelijke eskaders bevonden zich in de regel achter de gevechtslinies, bewaakt door escortes kruisers en jagers.
Grote marines, zoals de Royal Navy en de US Navy hebben nog steeds gespecialiseerde schepen in gebruik: dat wil zeggen dat ze óf tanker zijn, óf munitieschip óf magazijnschip. Tevens hebben beide marines de meesten van hun bevoorradingsschepen ingedeeld bij aparte onderdelen, die civiel personeel in dienst hebben (Royal Fleet Auxiliary resp. Military Sea Lift Command).
Kleinere marines, zoals die van Canada en Nederland, combineren meerdere functies in één schip en delen hun bevoorradingsschepen samen met fregatten in in eskaders. Hun bevoorradingsschepen zijn een volwaardig oorlogsschip en kunnen ook boardings uitvoeren in het kader van een, door de VN, afgekondigde boycot (zoals tijdens de Golfoorlog) van 1991.
Bevoorradingsschepen zijn tussen 8000 en 40.000 ton groot, (soms) bewapend met klein kaliber kanons en machinegeweren en in de regel voorzien van helikopterdek en -hangar.
Nederland
De Koninklijke Marine heeft 2 bevoorradingsschepen van ca. 17.000 ton waterverplaatsing, voorzien van Goalkeeper en 2-4 machinegeweren en uitgerust met een vliegdek en hangar voor 2-3 helikopters.
[bewerk] Civiel
De bevoorradingsschepen voor de offshore-industrie worden meestal Supplyboat genoemd.
