Appalachen
De Appalachen zijn een middelgebergte in het oosten van Noord-Amerika met afgeronde topzones. Het gebergte is hercynisch (300 miljoen jaar oud) van oorsprong en bevat vele steenkoolvelden.
Het bergsysteem breidt zich uit van het zuidoosten van het schiereiland Gaspé in Québec (Canada) tot de kustvlakte van de Golf in Alabama. Het gebergte bestaat grotendeels uit sedimentaire rotsen. Mt. Mitchell (2037 m) in het deelgebied Black Mountains (Zwarte Bergen) in Noord-Carolina is de hoogste berg in de Appalachen.
De grote Appalachische Vallei is een laaglandgebied dat in het zuiden en westen van de Hudsonvallei ligt. De Grote Vallei is een van de vruchtbaarste gebieden in het oosten van de Verenigde Staten.
De Appalachen is rijk aan steenkool; andere grondstoffen zijn ijzer, aardolie en aardgas. Het gebied is ook voorzien van veel recreatiegebieden, waarvan Shenandoah en Great Smokey Mountains nationale parken zijn.
Doordat het gebergte gekruist wordt door slechts enkele bergpassen, was Appalachen een barrière voor de vroege westelijke uitbreiding en speelde een belangrijke rol in de geschiedenis van de V.S.; de belangrijke oost-westroutes volgden riviervalleien of berginkepingen.
De Appalachian Trail is een lange-afstands-wandelpad dat zich over bijna de volle lengte van de Appalachen uitstrekt.
