Alfred von Tirpitz
Alfred von Tirpitz (Küstrin 19 maart 1849 - Ebenhausen 6 maart 1930) was een Duits admiraal.
Inhoud |
[bewerk] Vooroorlogse periode
In 1897 probeerde Duitsland zich op de Salomonseilanden te vestigen, maar het vond overal Rusland, Japan of Groot-Brittannië op zijn weg waardoor de noodzakelijke economische expansie in het gedrang kwam. Von Tirpitz diende in reactie hierop in 1897 het eerste vlootplan in. Groot-Brittannië schrok van deze uitbouw van de oorlogsvloot en zag in Duitsland een grote concurrent. Het volgende jaar werd dit vlootplan goedgekeurd in de Rijksdag.
Eind 1899 werden twee Duitse koopvaardijschepen bij de Zuid-Afrikaanse kust door Britse oorlogsschepen aangehouden en naar Durban gebracht. Enkele dagen later werd een derde koopvaarder opgebracht. De Duitse regering diende formeel protest in. In januari 1900 lieten de Britten de Duitse schepen gaan, maar het kwaad was al geschied. Von Tirpitz schreef een memorandum waarin hij pleitte voor een sterke eigen vloot die jaarlijks met ten minste drie linieschepen moest worden uitgebreid en diende zijn tweede vlootplan in. De grondgedachte was dat deze vloot groot genoeg moest zijn om een aanval door derden onaantrekkelijk te maken. Het voorzag in een verhouding van 2 Duitse tegen 3 Britse oorlogsschepen in een periode van 20 jaar.
In 1900 werd hij in de adelstand verheven.
[bewerk] Eerste Wereldoorlog
Alfred von Tirpitz werd in 1911 benoemd tot Grosadmiral, een rang waarmee hij de opperbevelhebber van de 300 schepen sterke Duitse marine werd. Als leider van de Duitse zeevloot zou Tirpitz tijdens de eerste wereldoorlog uitgroeien tot een van de belangrijkste militaire personen uit de geschiedenis.
Zo was Tirpitz bedenker van het plan om de U-boot actief als oorlogswapen te gaan gebruiken en gaf hij opdracht om schepen voor de Amerikaanse kust te vernietigen, hetgeen uiteindelijk zou leiden tot de Amerikaanse deelname aan de oorlog. Ook voerde Tirpitz verschillende aanvallen uit op Groot-Brittannië. Tirpitz' grootste succes was de Slag bij Jutland, waarbij de Duitse vloot voor de kust van de Denemarken de Engelse vloot vernietigde. Hoewel Tirpitz zelf niet actief deelnaam aan de slag wordt hij wel verantwoordelijk gehouden voor de Duitse overwinning in dit gevecht. De Slag bij Jutland, waaraan meer dan 60 schepen deelnamen, was de grootste zeeslag allertijden die met moderne oorlogschepen was gevoerd.
Hoewel deze zeeslag dus gewonnen werd door de Duitsers, kon Tirpitz niet voorkomen dat de Duitse marine aan het einde van de oorlog bijna helemaal verslagen was.
Toen de oorlog afgelopen was, werd het verdrag van Versailles getekend. Hierin stond dat Duitsland, als straf voor hun wandaden in de oorlog, geen marine meer mocht hebben. Ook stond hierin dat Duitsland, als schadevergoeding, al hun overgebleven oorlogschepen moest afstaan aan de Britse marine. Tirpitz weigerde echter gehoor te geven aan deze bevelen en gaf opdracht aan zijn onderdanen om alle Duitse oorlogschepen tot zinken te brengen nog voor de Engelse marine ze intact in handen kon krijgen. Tevens werden een aantal schepen in de haven van Scapa Flow gekelderd waardoor de toegang tot de haven geblokkeerd werd. De Britse marine zou pas een paar jaar later de haven van Scapa Flow kunnen gebruiken.
[bewerk] Na de oorlog
Nadat de Duitse marine volledig was ontmanteld koos Tirpitz voor een andere carrière: hij ging de politiek in. Tirpitz werd voorzitter van de Duitse Volkspartij en deed mee aan diverse verkiezingen. Tevens was hij geducht concurrent van de NSDAP, de Nazi-partij van Adolf Hitler.
Tirpitz overleed echter in 1930 aan natuurlijke oorzaken. Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd het beroemde Duitse slagschip Tirpitz naar hem vernoemd.
[bewerk] Externe link
| Voorganger: Friedrich von Hollmann |
Secretaris-generaal van Marine Regering-Hohenlohe-Schillingsfürst / Regering-Bülow / Regering-Bethmann Hollweg 1897-1916 |
Opvolger: Eduard von Capelle |
