Flauta (skip)
Úr Wikipediu, frjálsa alfræðiritinu
Flauta (úr hollensku: fluyt, borið fram „flæt“) var seglskip sem kom fram á Hollandi á 17. öld og var hannað sem flutningaskip með hlutfallslega mikið lestarrými. Flautum var ætlað að flytja farm á langferðum til Vestur- og Austur-Indía með lágmarksáhöfn. Flautur voru þannig með minna af fallbyssum til að auka geymslupláss og voru með bómur og blakkir til að flytja farminn til. Þessi skipstegund var mikið notuð af Hollenska Austur-Indíafélaginu á 17. og 18. öld.
Hönnun flautunnar byggðist á galíasanum og þversniðið var perulaga. Lestin var við vatnsborðið en efra þilfarið mjótt, meðal annars til að minnka Eyrarsundstollinn sem var reiknaður eftir flatarmáli efra þilfarsins. Flautur voru oft búnar fallbyssum, bæði til að verjast sjóræningjum og eins voru þær notaðar sem varaskip í hernaði.
| Tegundir seglskipa | ||
 |
Kjölbátar: | Gaflkæna · Julla · Kæna · Kútter · Slúppa · Tvíbytna |
 |
Rásigld skip: | Djúnka · Langskip · Loggorta · Karavella · Karkari · Knörr · Kreari · Kuggur |
 |
Hásigld skip: | Barkskip · Briggskip · Brigantína · Góletta · Korvetta · Skonnorta |
 |
Fullbúin skip: | Flauta · Freigáta · Galíasi · Klippari · Línuskip |
