گلویه

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

گَلُویه روستای کوچکی در منطقه گوده و از توابع بخش مرکزی شهرستان بستک استان هرمزگان است. در ۱۴ کیلومتری شمال شرقی مردنو واقع شده‌است. حشم‌نشین است.

فهرست مندرجات

۱ محدوده گَلُویه
۲ جمعیت
۳ کشاورزی
۴ منابع

[ویرایش] محدوده گَلُویه

ازشمال کوه بر، از جنوب مردنو، از مغرب شیخ حضور ، واز سمت مشرق به ناخهری و تسان محدود می‌گردد.

[ویرایش] جمعیت

دارای چهار خانوار با ۴۵ نفر جمعیت می‌باشد که از اهل سنت و از پیروان امام محمد ادریس شافعی هستند، وبزبان فارسی به لهجه گوده‌ای تکلم می‌نمایند. در زمان قدیم تعداد جمعیش بیشتر بوده ولی بعلت نا امنی درآن دوران گروه زیادی از مردم روستا به دهنگ و مردنو و گود گز کوچ کرده‌اند.

[ویرایش] کشاورزی

دارای زمین زیر کشن دیم وآبی می‌باشد و در حدود ۲۵۰ من جو و گندم می‌توان زراعت نمود. قناتی دارد که آبش بسیار شیرین است. آب زیر زمنی اش شیرین وچاههایش نیمه عمیق است، تعداد چند پمپ آب نصب کرده‌اند وآبش برای سبزی جات استفاده می‌نمایند.

[ویرایش] منابع

محمدیان، كوخردى ، محمد ، « شهرستان بستک و بخش کوخرد » ، ج1. چاپ اول، دبی: سال انتشار ۲۰۰5 میلادی.
نگاره ها از: محمد بارکار.

روستاهای بخش مرکزی شهرستان بستک استان هرمزگان ایران
ازدی \| انوه \| ایلود \| باغ نو \| بامستان \| برکه لاری \| بست قلات \| بسه \| پیسه \| تدرویه \| تسان \| تنگ تهر \| تنَگ دالان \| چاه بنارد \| چاه دزدان \| چاه سرمه \| چاه قیل \| خشوه \| خلیل \| دهتل \| دهُنگ \| زنگارد \| سید احمدی \| شیخ حضور \| عالی قندی \| فاریاب سنگویه \| فتویه \| کنچی \| کوهیج \| گُتاو \| گلویه \| گود گز \| لاور زیر \| رودخانه شور گوده \| لرد بستو \| مردنو \| مروا \| مورد \| ناخهری

روستاهای بخش مرکزی شهرستان بستک استان هرمزگان ایران