شهید بلخی
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.
ابوالحسن شهید بن حسین جهودانکی بلخی شاعر و متکلم و حکیم قرن چهار هجری (درگذشت ۳۲۵ هجری قمری) بنا به گفته ابن ندیم فیلسوفی بوده که علاوه بر تألیفاتی که داشته به مناظره با سایر فلاسفه ازجمله زکریای رازی نیز دست می‌‌یازید. در خط نیز استاد بود و اشعار عربی هم داشت.او از بلخ به چغانیان نزد ابوعلی محتاج رفت. از جمله ممدوحان او نصرابن‌احمد سامانی و ابوعبدالله محمدبن احمد جیهانی را ذکر کرده‌اند. شهید بلخی از پیشگامان شعر فارسی است و مانند رودکی نزد شعرای بعد از خود مورد احترام بوده و او را در ردیف رودکی قرار داده‌اند.
از اشعار او:
| اگر غم را چو آتش دود بودی | جهان تاریک ماندی جاودانه | |
| درین گیتی سراسر گر بگردی | خردمندی نیابی شادمانه |
این شعر رودکی در مرثیهٔ اوست:
| کاروان شهید رفت از پیش | و آن ما رفته گیر و می‌اندیش | |
| از شمار دو چشم یک تن کم | وز شمار خرد هزاران بیش |
[ویرایش] منابع
معین، محمد، فرهنگ فارسی انتشارات امیرکبیر جلد پنج
