زنجیره ابزار
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.
در روند ایجاد نرم افزار معمولاً از تعدادی ابزار خاص استفاده می‌شود. فرضا برای نوشتن کد متن یا سرس برنامه (source code) برنامه و ذخیره آن در فایل از یک ویرایشگر متن استفاده می‌شود. فایل مزبور باید با کامپایلر کامپایل شود و به همین صورت خروجی هر ابزاری ورودی ابزار بعدی خواهد بود.
زنجیرهٔ ابزار (یا چنانکه بیشتر متعارف است ToolChain) در دانش نرم افزار عبارت است از مجموعه‌ای از ابزارها (عمدتاً نرم‌افزاری) که جهت ایجاد محصولی خاص (که آن هم معمولاً نرم‌افزار است) باید به ترتیب خاصی به کار روند. چنین زنجیره‌ای ممکن شامل اجزای زیر باشد:
- ویرایشگر متن – جهت وارد کردن کد متن
- کامپایلر – برای تبدیل کد متن به کتابخانه شییء (object code)
- لینکر – ترکیب کتابخانه حاصله با کتابخانه‌های استاندارد کامپایلر و تولید کد قابل اجرا
محیط‌های برنامه‌سازی بصری جدید عمدتاً زنجیرهٔ ابزار را طوری درون خود پیاده سازی کرده‌اند که برنامه نویس نیازی به درگیر شدن با جزییات مربوط به آن را ندارد.
