باربد
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.
باربَد جهرمی (یا باربُذ). نام نوازنده و آهنگساز نامدار ایرانی در دوره خسرو پرویز ساسانی بوده‌است. نام او بصورت پهلبد و در عربی فهلبد تصحیف شده‌است.
اختراع اغلب نغمات و ترانه‌های موسیقی را به وی نسبت می‌دهند. گویند حوادث و اتفاقات مهم را باربد بصورت نغمات نغز و نواهای دلفریب درآورده بسمع خسروپرویز میرسانیده، مثلاً فوت شبدیز اسب ویژه پرویز را که دیگران یارای اظهار آن نداشتند وی بقالب نوای موسیقی ریخته و به عرض خسرو رسانید. باربد چون شنید که خسروپرویز در یاری رامشگران و نوازندگان میکوشد خواست خویشتن را بدرگاه پرویز رساند ولی سرکش (رامشگر خاص پرویز) سالار بار را محرض آمد که از راه جستن باربد بدربار جلوگیری نماید ولی باربد با رساندن نغمه‌های خود به گوش شاه او را شیفته آواز خود ساخت. باربد پس از تقرب یافتن در حضور پرویز برای هر روزی از روزهای هفته نغمه‌ای ساخته بود که این هفت نغمه بنام «طرق‌الملوکیه» معروفست. و نیز برای هر روز از سی روز ماه لحن مخصوصی ساخته بود که بنام «سی‌لحن باربد» مشهور است و هم برای ۳۶۰ روز سال [ بدون پنجه دزدیده] ۳۶۰ نوای خاص ساخته بوده‌است.
[ویرایش] نام آوازهای ساخته باربد
- یزدان‌آفرید
- پرتو فرخار
- سبزاندرسبز
[ویرایش] منابع
- مجلهٔموسیقی دورهٔ۳ شمارهٔ۶
