Жывапіс
Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі.
 |
Гэта — накід артыкула. Вы можаце дапамагчы Вікіпэдыі, напісаўшы яго, для гэтага націсьніце спасылку «Рэдагаваць». |
Побач з архітэктурай, скульптурай, графікай і маляваннем, жы́вапіс лічыцца адным з класічных відаў выяўленчага мастацтва.
Зьмест |
[рэдагаваць] Першыя крыніцы
Найстарэйшым вядомым сведкам жывапісу з'яўляецца пячорны жывапіс з выявамі жывёл ледніковага перыяду і прыпалеялітыкума.
[рэдагаваць] Cтаражытны Усход
[рэдагаваць] Антычнасць
[рэдагаваць] Сярэднявечча
[рэдагаваць] Эпоха Адраджэння
Леанарда да Вінчы (1452-1519), Мікеланжэла (1475-1564), Рафаэль (1483-1520) і Тыцыян (1477-1576).
[рэдагаваць] Барока
[рэдагаваць] Ракако
Ракако (фр. Rococo ад rocaille – ракавіны, ракайль) – стыль у заходне-эўрапейскім мастацтве 18 стагоддзя. Узнік у Францыі ў перыяд крызісу абсалютызму. Эстэтычная свядомасць культуры гэтага перыяду акрэсліваецца мастацкім густам чалавека, супярэчлівасцю імкненняў – ведаў і ўцехаў, як асноўных фактараў фарміравання густу. Пачуццёвы бок жыцця адлюстроўваецца ў сваеасаблівай мастацкай мове паўтону, нюансаў, адценняў. Стыль вызначаецца пышнасцю, складанай кампазіцыяй, фрывольнай інтымнасцю сюжэтаў, крохкай прыгажосцю дэкаратыўных форм і светлых лёгкіх фарбаў. Антуан Вато (1684 – 1721),Франсуа Бушэ (1703 – 1770),Жан Анарэ Фраганар (1732 – 1806),Уільям Хогарт (1697 – 1794).
[рэдагаваць] Класіцызм
[рэдагаваць] Рамантызм і 19-е стагоддзе
[рэдагаваць] Новы час
Важнейшымі напрамкамі стыляў сучаснага жывапісу ў першай палове 20 стагоддзя з'яўляюцца кубізм, дадаізм і сюррэалізм. Рысы нацыянальных асаблівасцей маюць напрамкі экспрэсіянізм (Нямеччына), футурызм (Італія), куба-футурызм і супрэматызм (Расея), а таксама фартыцызм (Англія).
